فاطمه ( تحصیلات : فوق لیسانس ، 25 ساله )

با سلام و خسته نباشید. من خیلی نگران اعتقاداتم هستم الان در دانشگاه هستم و به علت برنامه ریزی غلط به درسهایم هم نمی رسم چه برسد به اینکه بخواهم به مطالعات جانبی بپردازم. من در تمام اصول عقایدم دچار شک و تردید شدم و دوست ندارم اعتقاداتم را از دست دهم هر روز یک شبهه جدید برایم ایجاد می شود. الان هم این شبهه برایم ایجاد شده .سوالم اینه که همش این فکر تو نماز خصوصا به ذهنم خطور می کنه که اگر خدا نیازی به پرستش بندگانش نداره که قطعا هم اینطور است، پس چه دلیلی دارد که بندگانی مثل ما آفریده که با پرستیدن خدا به تکامل معنوی خود برسیم ؟ خواهش می کنم راهکاری برای این سوالم و سوالات و شک و تردیدهای جدیدم که تمامی ندارد بدهید چگونه به این سوالات خاتمه دهم؟ جواب این سوال پرستش هم به من می گویید؟ ممنون از لطفتون


مشاور (hassan najafi)

بسم الله الرحمن الرحیم خواهر گرامی نگران نباشید القاء شبهه و البته پیاد نمودن پاسخ باعث استواری و پایداری عقاید شما خواهد شد و شما را از تقلید های کورکورانه نجات میدهد . خداوند متعال در قرآن کریم همواره دستور به تفکر و تدبر در آیات الهی داده و آن را باعث رهایی از تاریکی او ظلمت جها می داند . می فرماید اگر تدبر و تعقل نکنید دلهای شما کم کم بر اثر شک و شبهه تاریک و برروی آن قفل زده می شود . پس دلهره و نگرانی نداشته باشید و سعی کنید هر گاه شبهه ای خطور کرد از طریق کارشناسان این مساله پیگیری کنید تا خداوند شما را در دینش استوار گرداند . سوال شما را کوتاه پاسخ می دهیم البته شما می توانید تا زمانی که قانع نشده اید با ما در ارتباط باشید . بله خدا به عبادت ما نیاز ندارد چرا که او غنی عن العالمین است و بی نیاز از هر چیز و هر کس . اما بحث اینست که حال او نیاز ندارد اما ما بندگان نیاز به کمال داریم پس عبودیت و بندگی ما به خاطر نیاز ماست . البته این احساس نیاز و بندگی مراتبی دارد که هر کس به خاطری بندگی خدا را می کند . (ترس ، رغبت، نیاز) . البته ظاهرا سوال شما اینست که اصلا چه نیازی بود که خلقتی پیش بیاید و این بندگی شکل بگیرد . خداوند در یک حدیث قدسی می فرماید : «كنت كنزاً مخفياً فاحببت أن أعرف فخلقت الخلق لكي أعرف»[احقاق الحق، ج1، ص431.] من گنجي پنهان بودم، دوست داشتم كه شناخته شوم، پس خلق را آفريدم تا شناخته شوم. بر این اساس که پری رخ تاب مستوری ندارد خداوند اراده نموده و خلقی را خلق نموده . حال انسان در این خلقت مقام خلیفه الله پیدا کرده یعنی فوق تمامی خلقت . و خداوند در شب معراج به پیامبر(ص) چنین خطاب کرد: «عبدی اطعنی حتّی اجعلک مَثَلی (او مِثلِی) اذا قلت لشی ء کن فیکون ؛ ای بنده من مرا اطاعت کن، تا تو را مظهری از خودم( یا: همانند خودم در بعضی کارها) قرار دهم، که وقتی به چیزی بگویی بوده باش آن چیز تحقّق یابد.»(تفسیر ام الکتاب میر جهانی، ص 258) . ان شاء الله شما تفکر و تدبر نمایید و خداوند چراغ هدایتش را بر سر راه همه ما قرار دهد و توفیق فهم معارف الهی و نفسانیمان را به ما عنایت فرماید .